سبزیهای خوردنی محلی فداغ

در فصل زمستان و بهار سبزیهای زیادی در فداغ می رویند که به صورت خام یا پخته مصرف می شوند.

۱- اندر  (Ondoro)

2- ترش (Torosho)

۳- اسپز (Espoz)

4- خلل (Khalel)

5- نونکی (Noonaki)

6- چنر (Chonar)

7- کاشنی (Kashni)

8- سرمو (Sarmoo)

۹- ترتیزک (Taratizak)

10- سرمو (Sarmoo)

 

  

دل و خیر  ( دمبل )

دمبل گیاهی است از تیره ریشه‌داران رده قارچ‌ها که در تداول عامه به قارچ‌های خوراکی و قارچ‌های چتری و کلاهکداری اطلاق می شود و پس از بارش باران می روید.مردم منطقه لارستان در فصل زمستان و بهار پس از بارش باران برای جمع آوری دمبل به صحراهای اطراف رفته و برای پیدا کردن آن در صحرا و کوهها به جستجو می پردازند که هم یک نوع تفریح برای مردم بوده و هم یک  غذای خوشمزه برای آنها می باشد. هر سالی که باران خوبی ببارد مقدار دمبل در منطقه زیاد بوده و به کشورهای حاشیه خلیج فارس صادر می شود و درآمد خوبی برای مردم منطقه می باشد. در محل رویش دمبل خاک روی آن بلند شده که در زبان محلی به آن تمپلک (Tompolak) می گویند و در تصویر زیر نشان داده شده است.

دمبل در زیر زمین

طرز مصرف

پس از جمع آوری دمبل آنها را خوب تمیز نموده و آنرا کباب نموده یا  با تخم مرغ قاطی می کنند.همچنین می توان آنرا به صورت خورش همراه با برنج یا نان مصرف نمود که غذای بسیار خوشمزه ای است. در تصویر زیر نمونه هایی از دمبل نشان داده شده است.

 دمبل

 رنگ دل (Dol)  سفید و  رنگ خیر (Kheyr) قرمز می باشد.

معو (مهیاوه)

معو  یا مهیاوه یکی از غذاهای محلی فداغ و منطقه لارستان می باشد  و آن مایعی است به رنگ تیره مایل به خاکستری و بوی زننده‌ای دارد.

 طرز تهیه :ابتدا ماهی  ساردین ریز بطول پنج تا ده سانتیمتر  که بلهجه محلی « مُوتُو » می‌نامند، پس از خشک کردن کوبیده و با جو  برشته و خردل (در گویش محلی: خندل) برشته شده و کوبیده شده مخلوط نموده و مقداری نمک و آب به اندازه معینی به آن اضافه نموده که مایع نسبتاً روانی بدست می‌آید که همان «  معو » یا «  مهیاوه  » است. در بعضی جاها آن را جلوی آفتاب می‌گذارند تا خمیر شود که بوی زننده‌ای نیز پیدا می‌کند.

طرز مصرف معو: این ماده غذایی همراه با روغن به انواع نانهای محلی می مالند و معمولا برای صبحانه استفاده می شود.

فواید غذایی معو:  معو دارای فسفر و کلسیم وچربی زیادی است که همگی از ماهی بدست آمده‌است. مردم منطقه جنوب می‌گویند که فرمول معو یا (مهیاوه) ابن سینا طبیب و دانشمند ایرانی و یا بقول بعضیها بزرگمهر  وزیر انوشیروان تهیه نموده‌است، و معتقدند که خوردن معو که دارای خردل هم هست از ابتلاء به بیماری پوستی (پیس) جلو گیری می‌کند.